O Son do ar,
esa melodía que sube e baixa,
espertando recordos,
enchendo de mar e bosques
estes meus ollos
que non poden senon ver
imaxes daquela terra
que os veu nacer,
deleitando os meus oidos
que non poden senon bailar,
recordando esa lingua
que dende o silenzo,
acompaña esta melodía
protagonista desa niñez
tempo atrás perdida.
17 DE MAIO
DIA DA LINGUA
E DAS
LETRAS
GALEGAS
No hay comentarios:
Publicar un comentario