sábado, 25 de abril de 2009

As pantasmas do pasado/ Los fantasmas del pasado


As pantasmas do pasado / Los fantasmas del pasado

Os corpos morren Los cuerpos mueren
e as almas emigran y las almas emigran
mais as pantasmas quedan mas los fantasmas quedan
para nos atormentar para atormentarnos
coa súa presenza. con su presencia.

As pantasmas do que foi los fantasmas de lo que fueron
sempre en nós estarán siempre en nosotros estarán
cravándose como dagas clavándose como dagas
que o noso corpo que nuestro cuerpo
nunca esquecerá. nunca olvidará.

O tempo pasará El tiempo pasará
mentres as pantasmas mientras los fantasmas
existindo seguirán existiendo seguirán
pero un día sabremos pero un día sabremos
que nos dan igual. que nos dan igual.

O fin e o cabo, Al fin y al cabo,
o pasado pasado está, el pasado pasado está,
non podemos olvidalo no podemos olvidarlo
pero choralo pero llorarlo
pouco nos arranxará. de poco servirá.




5 comentarios:

Hada del lago dijo...

Eres una bloguera desaparecida! Me alegro que hayas vuelto por aquí!

Sabes que me encantan tus poesías!

Te sigo leyendo! ;)

Bikiños

Lim dijo...

Fantasmas en esta vida hay muchos,de carne y hueso,que nos fastidian el dia a dia,muchos de nuestros recuerdos,llegan a difuminarse con el tiempo,ese pasar pagina,ese enterrador,que nos ayuda incondicionalmente,alguno de esos recuerdos,en forma de fantasma ,sobrevivira pero solo en contadas veces,veremos su estampa o escucharemos sus pesadas cadenas.Solo son eso recuerdos(FANTASMAS)besos.

Belladona dijo...

Hola! He vuelto después de tanto tiempo. He borrado mi anterior Blog aunq siga conservando su nombre y voy a volver a publicar todas mis historias y poemas. Me alegro de no haber perdido (al borrar el anterior Blog) tu link y poder seguir disfrutando de tus escritos ^^.

Ahora he estado mirando un poco tus últimas entradas y tengo que decirte que me ha encantado el poema "Maldita Vida", es bastante sencillo pero supongo que me ha gustado tanto porque me siento un poco como en esos arrebatos de rebeldia adolescente.

Muy angustiosa y espectral esta última entrada

Hasta pronto!
Muxus!

Tinkampinho dijo...

Que bonito!
Que suerte que nos encontraramos en santiaga.
Bueno tengo prisa, asique un saludo, cuidate mucho y haber si nos volvemos a ver!!!

gitanilla dijo...

hola..me gustó mucho !!

el pasado terrible tormento (a veces)

y xvre que esté en castellano y portugués !!

saludos